خشایار نادی کارشناس اقتصاد سیاسی در یادداشتی نوشت: در گذشته سازمان محیط زیست یک جایگاه کاملا تشریفاتی و بدون کاربرد واقعی داشته است و برخی از دستگاهها این سازمان را در عمل جدی نگرفته و حاصل آن تخریب جنگل ها و تالاب ها، نابودی خاک و تبدیل زمین پربرکت حاصلخیز به مراکزی برای تولید ریزگرد و نابودی مراتع گشته است.
مدیریت غیر علمی و غیر متمرکز در حوزه پسماند که هم زمینه را برای سوداگری زباله این طلای کثیف فراهم نموده است. توسعه با برنامه برای ساماندهی سازمان های مردم نهاد و نظارت دقیق بر عملکرد آنها باید صورت بگیرد. در حوزه آلودگی هوا که از جمله تهدیدهای زیست محیطی می باشد حوزه کاتالیست بنزین و آلاینده های خودرویی است که با مافیای وارد کننده این ماده و سرمایه های کلان اجازه استفاده از تولید داخلی را نمی دهد به همین سبب خوروهای فرسوده و آلاینده ها نیز جز آلوده کنندگان محسوب می شوند.
معادنی که بخشی از انفال و سرمایه های کشور محسوب می شدند به بهانه های محیط زیستی تعطیل می شدند. عدم مدیریت منابع آبی و نابودی زیستگاههای طبیعی و خشک شدن کانون های آبی مثل هورالعظیم که ضربه ای بسیار سخت به محیط زیست بود. به نظرم باید سازمان محیط زیست به عنوان یک دستگاه فرابخشی دیده شود که در حوزه های مختلف با کمک جهاد کشاورزی، میراث فرهنگی، شهرداری ها، دستگاهها، نهادها و غیره مصوبات این سازمان لازم الاجراء شود.
در حوزه پسماند با مدیریت واحد، بین وزارت کشور، شهرداری ها و سازمان محیط زیست جلوی مافیای زباله گرفته می شود و در مرحله بعد با تعهد علمی و استفاده از فناوری های نو در کمتر از ١/٥ تا ٢ سال می توان برق کلانشهر را از محل تولید کرد، که خود تحول چشمگیر در کوتاهترین زمان است. با تهیه و تنظیم پروتکل های زیست محیطی و با فعال کردن مدیران معادن می توان آنها را موظف به حفظ محیط زیست و رعایت استانداردهای جهانی، توسعه فضای سبز، ایجاد اشتغال و تولید سرمایه نمود. هماهنگی بین جهاد کشاورزی و دامداری و با جذب سرمایه گذاران می توان با آبیاری علمی، کشت درختان و اصلاح روش آبیاری، توسعه کشت دیم، همچنین واگذاری بیابان ها برای پرورش شتر، شتر مرغ و ... جلوی توسعه بیابان ها را گرفت.
همچنین از ظرفیت بخش خصوصی و خرید به موقع محصولات پروتئینی نسبت به کاهش قیمت گوشت و فراورده های دامی و باغی اقدام نمود. البته نمونه هایی در گذشته اجرایی شده است. تهیه و تنظیم پروتکلهای زیست محیطی برای ایجاد زمینه سرمایه گذاری در حوزه طبیعت و اکوتوریسم در مناطق کویری و جنگلی خاص که ایجاد سرمایه و اشتغال می کند. در گذشته نمونه آن در پارک باراجین قزوین عملیاتی شده است. با پالایش سازمان های مردم نهاد از ظرفیت جریان مردمی تحت عنوان بسیج از محیط زیست برای ترمیم، بازسازی، پاکسازی کناره دریاها و سواحل جنگل‌ها و همه ی بخش های مورد نظر سازمان کمک گرفت.
به کارگیری نیروی انسانی توانمند و کاربلد و استفاده از ظرفیت های جوانان و زنان نخبه و اندیشمند در سازمان و خارج از سازمان که واقف به چالش ها و فرصت ها هستند. مدیریت متمرکز آب و ساماندهی ریزش های جوی و استفاده از منابع آب های جهانی مثل دریای عمان و خلیج فارس و برنامه ریزی در خصوص استفاده از رودهای مرزی با توجه به شرایط بحرانی موجود در حوزه آب و محیط زیست که به بهبود زیست محیط کمک شایانی می کند. لازم به ذکر است برای برون رفت از بسیاری از مشکلات موجود در حوزه زیست محیطی در کوتاهترین زمان ممکن استفاده از ظرفیت جریان های مردمی و با کمک گرفتن از دانش روز دنیا و کشورهایی که در این بخش صاحب تکنولوژی هستند و با مدیریت کارآمد و جهادی امکان موفقیت مقدور می باشد.
نظر شما