طیف که عمدتاً به آن اوتیسم (Autism) می‌گویند، یک اختلال عصبی تکوینی با وجود مشکلات جدی در تعاملات اجتماعی، و ارتباطات کلامی و غیرکلامی و وجود رفتارهای تکراری و علایق محدود در فرد می‌باشد. واکنش‌های غیرمعمول به محرک حسی و تأکید فرد بر حفظ ثبات و روال‌هایی خاص در زندگی نیز از نشانه‌های شایع این اختلال هستند.
اوتیسم به‌طور رسمی در سازمان بهداشت جهانی و انجمن روان‌پزشکی آمریکا با عنوان اختلال طیف اوتیسم شناخته می‌شود و از منظر حقوقی و پزشکی نوعی ناتوانی از گروه ناتوانی‌های رشدی-عصبی تعریف شده‌است.
آشنایی با سه سطح اوتیسم
راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، (DSM-۵) اتیسم را به چند سطح دسته بندی می کند. سطح یک بالاترین رده عملکردی است. کودکان مبتلا به اوتیسم سطح ۱ نیاز به حمایت دارند اما می توانند انواع مهارت های اجتماعی را بیاموزند. آنها معمولاً قادر به داشتن سطحی از استقلال هستند.
افراد مبتلا به اوتیسم سطح ۲ دارای نقایص کلامی، اجتماعی و رفتاری هستند. حتی با وجود کمک، ممکن است با این رفتارها مشکل داشته باشند. اوتیسم سطح ۳ شدیدترین و کم عملکردترین دسته است. افراد مبتلا به اوتیسم سطح ۳ در معاشرت، صحبت کردن و برقراری ارتباط غیرکلامی با مشکل بسیار زیادی مواجه هستند. این کودکان در موقعیت های خارج از ناحیه آسایش خود پریشانی زیادی را تجربه می کنند.
جدیدترین درمان اوتیسم چگونه است و آیا درمانی قطعی وجود دارد؟
در حال حاضر ، هیچ درمانی برای بهبود اختلال طیف اتیسم یا ASD وجود ندارد، اما مداخلات زیادی برای استفاده جهت کودکان خردسال ایجاد و مورد مطالعه قرار گرفته است. این مداخلات ممکن است علائم را کاهش دهند ، توانایی شناختی و مهارت های زندگی روزمره کودک را بهبود ببخشند و توانایی او را برای عملکرد و مشارکت در جامعه به حداکثر برسانند.
تفاوت در چگونگی تأثیر اتیسم بر هر فرد بدین معنی است که افراد مبتلا به اتیسم از نقاط قوت و چالش های منحصر به فردی در ارتباطات اجتماعی ، توانایی رفتاری و شناختی برخوردار هستند. بنابراین ، برنامه های درمانی معمولاً چند منظوره هستند و می توانند شامل مداخلات والد-محور بوده و نیازهای فردی کودک را هدف قرار دهند.
استراتژی های مداخلات رفتاری بر توسعه مهارت های ارتباطی اجتماعی و کاهش علایق شدید و رفتارهای تکراری و چالش برانگیز کودک (به ویژه در سنین پایین که کودک به طور طبیعی این مهارت ها را کسب می کند) متمرکز می باشند. برای برخی از کودکان ، کاردرمانی و گفتار درمانی ممکن است مفید باشد ، همانطور که آموزش مهارتهای اجتماعی و دارو می تواند در کودکان بزرگتر سودمند باشد. بهترین درمان یا مداخله می تواند بسته به سن ، نقاط قوت ، چالش ها و تفاوت های فرد متفاوت باشد.
همچنین لازم به یادآوری است که کودکان مبتلا به اتیسم می توانند همانند کودکان بدون اتیسم بیمار شده یا آسیب ببینند. معاینات منظم پزشکی و دندانپزشکی باید بخشی از برنامه درمانی کودک باشد. اغلب تشخیص اینکه رفتار کودک مربوط به اتیسم بوده یا ناشی از یک بیماری دیگر است ، دشوار می باشد. به عنوان مثال ، کوبیدن سر می تواند یکی از علائم اتیسم یا نشانه ای از سردرد یا گوش درد در کودک باشد. در این موارد ، یک معاینه بدنی کامل لازم است. نظارت بر رشد سالم نه تنها به معنای توجه به علائم مربوط به اتیسم ، بلکه همچنین به معنای توجه به سلامت جسمی و روانی کودک است.
خانه رشد ، غربالگری و تیم درمان آنلاین تخصصی
خانه رشد به مدیریت محمد خلیلی گفتار درمانگر بزرگترین مجموعه درمان آنلاین در زمینه گفتاردرمانی و کاردرمانی در ایران می باشد که با یک تیم متشکل از 100 متخصص به صورت ویژه بر روی مشکلات رشدی کودکان 1 تا 7 سال متمرکز است.
انواع راه‌های درمان اوتیسم
متخصصین حوزه اوتیسم از روش‌های درمانی مختلفی برای درمان کودکان و افراد اوتیسم استفاده می‌کنند از جمله:
- رفتاردرمانی
- بازی درمانی
- کاردرمانی
- فیزیوتراپی
- گفتاردرمانی
- ماساژدرمانی
- مدیتشن
با این حال، نتایج درمان متفاوت خواهد بود برخی از افراد در این طیف ممکن است به برخی از رویکردها پاسخ خوبی نشان دهند، در حالی که ممکن است در برخی دیگر نتیجه‌ای نداشته باشد.
درمان‌های جایگزین نیز برای مدیریت اوتیسم وجود دارد که شامل موارد زیر می‌باشد:
- ویتامین‌های با دوز بالا
- شیمی درمانی، که شامل دفع فلزات از بدن است
- اکسیژن درمانی هایپرباریک
- ملاتونین برای رفع مشکلات خواب
البته قبل از سرمایه گذاری در هر یک از گزینه های درمانی، والدین و مراقبان، باید هزینه های مالی را در برابر منافع احتمالی بسنجند و با پزشک متخصص مشورت جدی کنند.
( ABA) مرسوم‌ترین و جدیدترین درمان اوتیسم
بسیاری از روش های درمان کودکان و افراد اوتیسم بر پایه اصول روش ABA تهیه شده‌اند. اصل مهم این روش این است که، رفتارهایی که مورد تشویق قرار می‌گیرند که احتمال تکرار و افزایش آنها وجود خواهد دارد و رفتارهایی که مورد توجه قرار نگیرد احتمال حذف شدن آنها وجود دارد.
اگر چه ABA یک تئوری می‌باشد ولی بسیاری از مردم از این اصطلاح برای روش‌های که با این اصل کار می‌کنند استفاده می‌کنند.
دو روش مهمی که بر پایه ABA اصل وجود دارند:
- روش آموزش جزء به جزء
- لوواس
در روش آموزش جزء به جزء و روش لوواس، هر تمرینی که به کودک داده می‌شود، شامل یک دستور، یک عمل از طرف او و یک عکس العمل از طرف درمانگر می‌باشد. این روش علاوه بر تصحیح رفتارهای کودک، به آموزش مهارتهای جدید نیز می‌پردازد. از قبیل مهارتهای اولیه مانند خوابیدن و لباس پوشیدن تا مهارتهای پیشرفته مانند برخوردهای صحیح اجتماعی.
در این روش معمولا کودک بین ۳۰ تا ۴۰ ساعت در هفته به صورت انفرادی با درمانگر دوره دیده، کار می‌کند. هر کار و مهارت جدید به اجزاء کوچکتری تقسیم می‌شود. هرگاه کار خواسته شده از کودک به درستی انجام می‌شود، کودک مورد تشویق قرار می‌گیرد. با اینکار انگیزه کودک برای تکرار آن و فرمانبری بیشتر می شود، این روش با مخالفت‌هایی نیز روبرو شده است. آمار و ارقام و تجربه نشان داده است که تکنیک‌های ABA نتایج مثبت و با ثباتی بر روی کودکان اوتیسم داشته است.
نظر شما