به گزارش سلام نو به نقل از مرکز روابط عمومی و اطلاع‌رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، پیام محمدمهدی اسماعیلی به شرح زیر است:
«آسمان هماره تابناک ایران اسلامی، مأمن ستارگان پُرنوری است که فرازنای فرهنگ ایران‌زمین عرصه چرخش قلم‌ها و عرق‌ریزان روح و رازهای نهفته در جادوی کلام آنان است. بزرگانی که نام و یادشان، وِرد زبان مردمان و رشحات قلم‌شان صیقل‌دهنده جان صاحبدلان و اهالی عرفان، معرفت و دانایی است.
شیخ فریدالدین محمد عطار نیشابوری در زمره این مفاخر درخشان است که آوازه‌اش، مرزهای جغرافیایی را درنوردیده و سخن نابش، تصویر ایران ادب‌پرورمان را زیباتر و دلنشین‌تر ساخته است. سالکی الهی که چشمه ژرف و جوشانِ سخنِ معنوی‌اش در این زمانه پرتشویش پیش چشم همه تشنگان معارف ناب ایرانی- اسلامی قرار دارد و سیمرغ نام بلندش به نیکویی بر قاف ادب و منزلت انسانی نشسته است. عطار همان پیرِ رازآشنایی است که شاعر بزرگی همچون مولانا در برابر عظمت نامش سَرِ تعظیم فرومی‌آورد و خود را در خَم کوچه‌ای از «هفت شهر عشق» او می‌داند.
دیوان این شاعر سترگ که غزل‌ها و اشعار نغز و دلاویزِ پُرشمار دارد، پشتوانه مستحکم هویتی ایران‌زمین است و منطق‌الطیر، این گوهر تابناک، آموزش‌دهنده ظرایف عرفان. همچنان که تذکره‌الاولیاء جلوه‌گاه همیشگی دل‌های عارفان است.
عطار شعر را وسیله‌ای برای بیان گفتمان خویش با مردمان و مریدان می‌داند. سلوک نظری و عملی‌اش نیز نقش بسزایی در پیراستگی عرفان از آسیب‌ها و آفت‌ها و رسیدن به غایت قصوای سلوک داشته است و همانگونه که از درد سخن می‌گوید به درمان نیز می‌اندیشد. داروی دردی که او از آن سخن می‌گوید، همانا وصال حق و مرحله قُرب به حق تعالی است. این سخنور عالیقدر بی آن‌که سودای تعلیم اخلاقی به شیوه واعظان داشته باشد، می‌کوشد آنچه اوصاف غیرانسانی است از وجود آدمی بزُداید و آنچه اوصاف روحانی است تا سر حد امکان برایش قابل دسترسی سازد.
جهان‌بینی عرفانی شیخ عطار در تلاقی با تعالیم ناب قرآنی قرار دارد و به پیروی از آموزه‌های این کتاب آسمانی که می‌فرماید: «و بَدَأَ خَلْقَ الْإِنْسانِ مِنْ طِینٍ» و «وَ عَلَّمَ آدَمَ الْأَسْماءَ کُلَّها»، چنین می‌گوید:
ز صُنعش آدم از گِل رخ نموده / ز وی هر لحظه صد پاسخ شنوده
ز علمش گشته آنجا صاحب اسرار / خود اندر دید آدم کرده دیدار
الهی‌نامه
جامعیت نگاه، ژرفای اندیشه و گستردگی مفاهیم آموزه‌هایی است که در تعادلی شگرف، عرفان عطار را در مرز آسمان و زمین، میان شور و وجد عارفانه و درک و دریافت و تعهد انسانی و اجتماعی نگاه داشته است. نکته‌ای که می‌تواند سرمشق اصحاب فکر و فرهنگ و هنر در زمانۀ حاضر قرار گیرد.
همچنین الگوپذیری از عرفا و بزرگانی همچون شیخ فریدالدین، که به پاسداشت فرهنگ و انسانیت و اخلاق مداری متصف هستند، سبب خواهد شد که نسل جوان ما با مدد گرفتن از این شیوهای درست بتوانند سبک زندگی اجتماعی خویش را سامان بخشند.
بزرگداشت این عارف و شاعر شهیر، گامی اثرگذار در راه تقویت هویت و خودباوری ایرانی و اسلامی، توسعه و تعمیق همدلی و هم‌زبانی ملی و همبستگی و همگرایی منطقه‌ای در راستای رشد و اعتلای دیپلماسی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران به شمار می رود. بر همین اساس همه کوشش‌های علمی و فرهنگی در این حوزه قابل ستایش و شایسته سپاسگزاری است.
از این رهگذر با گرامیداشت فرخنده‌روز بزرگداشت شیخ فریدالدین عطار نیشابوری، از همه اصحاب اندیشه، ادب و هنر در جای جای میهن اسلامی و همچنین خارج از کشور که دغدغه پاسداری از مقام مفاخر ایرانِ عزیز را دارند، خاضعانه قدردانی می‌کنم و تلاش دست‌اندرکاران بزرگداشت این شخصیت بزرگ را در شهر فرهنگ‌پرور و ادب‌دوست نیشابور صمیمانه ارج می‌نهم.»
نظر شما