رنگ سیاه این حیوان زیبا، به تنهایی او را به حیوانی چشمگیر تبدیل می کند، اما یک فریزین چیزی بیشتر از رنگ زیبایش دارد. یال و دم آنها بلند و ضخیم است و اغلب ظاهری موج دار دارد. در قسمت پایین ساق پاها نیز موهای بلندی دارند که به عنوان «پر» شناخته می شوند.
آنها اسب های بزرگی هستند که به طور متوسط قدی به اندازه بیش از ۱۵ دست دارند. اما آنها فوق العاده زیرک و برازنده هستند. رنگ و ویژگی های این حیوان بود که باعث شد در قرون وسطی بسیار ارزشمند باشد. قدرت آنها باعث شد تا بتوانند یک شوالیه را با زره کامل حمل کنند و در عین حال در میدان نبرد چابک بمانند.
این نژاد هنوز هم محبوب است، علیرغم خطر انقراض تاریخی، این نژاد همچنان در کشور خود برای سوارکاری تفریحی و مسابقه ای محبوب است. در طول سال‌ها، فریزین به‌عنوان یک اسب جنگی که شوالیه‌ها را به نبرد می‌برد، و همچنین به عنوان اسب کشاورزی و حتی در سیرک در قرن بیستم استفاده می‌شد. با این حال، امروزه آنها بیشتر برای اهداف تفریحی استفاده می شوند. در حالی که ظاهر چشمگیر و رفتار آرام آنها را به گزینه ای محبوب برای سینما و تلویزیون تبدیل کرده است.
همراه با افزایش استفاده از ماشین آلات به جای اسب در کشاورزی و صنعت، در اوایل دهه ۱۹۰۰، تنها سه اسب نر نژاد از نژاد فریزین باقی مانده بود اما این نژاد در طول قرن ۲۰ و ۲۱ بازیابی شد و امروزه فریزین ها حدود ۷ درصد از اسب های هلند را تشکیل می دهند.
نظر شما