سلام نو _ سرویس گردشگری: پارک ملی به محدوده‌ای از منابع طبیعی، من‌جمله جنگل، مرتع، بیشه‌های طبیعی، دشت، رودخانه، دریاچه و کوهستان اطلاق میشود که نمایان‌گر نمونه‌های برجسته‌ای از مظاهر طبیعی باشد.
دولت‌ها به منظور حفظ همیشگی وضعیت زیست‌بوم و همچنین ایجاد محیط مناسب برای تکثیر و پرورش جانوران وحشی و رشد گیاهان در خطر انقراض و برای جلوگیری از دخالت‌های مخرب انسانی، این مناطق را تحت حفاظت قرار می‌دهند.
پارک ملی و منطقه حفاظت شده ساریگل در استان خراسان شمالی و در شرق شهرستان اسفراین واقع شده است. حداقل فاصله آن با نزدیکترین شهر یعنی اسفراین حدود ۸ کیلومتر می باشد. این منطقه با 200 گونه گیاهی و جانوران و پرندگان متعدد از زیستگاههای مهم ایران محسوب میشود.
پوشش گیاهی
پارک ملی و منطقه حفاظت شده ساریگل با بیش از ۲۰۰ گونه گیاهی از تنوع گیاهی نسبتا مطلوبی برخوردار می باشد.
بخش عمده‌ای از منطقه از اقلیم استپی سرد برخوردار است و جامعه گیاهی آن خصوصیات این اقلیم را دارا می باشد.
باریجه که مهمترین گیاه با ارزش منطقه ساریگل با اسم علمی Ferula gamosa میباشد در اصطلاح محلی به آن قسنی اتلاق می شود و رویشگاه عمده آن آلبلاغ ترکان مهرگه، در قسمت شمالی منطقه است.
گیاه غالب پارک ملی و منطقه حفاظت شده ساریگل درمنه می باشد که به صورت درمنه دشتی در قسمت جنوبی و درمنه کوهی در کوهستان‌های منطقه دیده می شود. پس از درمنه گونه غالب کلاه میرحسن و گون می باشند که این دو گونه گیاهی عمدتا در کوهستان های شمالی منطقه دیده می شوند.
در برخی از دره ها و مناطق مرتفع تر منطقه گونه های جنگلی از تنک تا نسبتا متراکم مشاهده می شود. در این جنگل‌ها درخت غالب درخت ارس می باشد که در گذشته های دور به صورت جنگل‌های انبوه در منطقه وجود داشته است. پس از ارس، زالزالک، زرشک و نسترن وحشی جزو درختچه های جنگلی محسوب می شوند.
مهمترین گیاهان پارک ملی و منطقه حفاظت شده ساریگل عبارتند از: کلاه میرحسن، گل قاصد، عیس گل، نسترن، علف هفت بند، آلبالو وحشی، توت روباه گیاهان داروئی منطقه شامل: اسفند، پونه، تلخه، گل گندم، خارشتر و گیاهان سمی شامل تلخه، زنبق، آلاله، ارزان، چوبک و لوبیای وحشی می باشند.
گونه های شاخص جانوری
پستانداران: مهمترین پستانداران پارک ملی و منطقه حفاظت شده ساریگل عبارتند از: پلنگ، کفتار، گرگ، کاراکال، روباه معمولی، گربه وحشی، قوچ اوریال، کل و بز، آهو، گراز، سمور، رودک، خارپشت، موش، دوپا، هامستر، تشی، سنجاب، خرگوش. برابر آخرین سرشماری سال ۸۱ جمعیت قوچ و میش منطقه ۱۸۱۴ راس برآورد گردیده است.
خزندگان: از جمله خزندگان منطقه راسته مارها هستند که عبارتند از: کور مارشنی، مارآتش (مار سرجه)، آلوسر، مار جعفری، افعی.
پرندگان: از ۵۰۲ گونه پرنده شناخته شده در کشور ۷ گونه در این منطقه مشاهده می شوند. پرندگان این منطقه عبارتند از: پیغوی کوچک، سنقر سفید و خاکستری، عقاب پریا، عقاب دوبرادر، عقاب طلایی، هما، کرکس، لیل، دلیجه، شاه بوف، مرغ حق جنوبی، بحری، بالابان، کبک، تیهو، قرقاول، چاخلق، کوکرشکم سیاه، قمری معمولی، شبگرد معمولی، بادخورک معمولی، زنبورخور، سبزقبا، هدهد، چلچله رودخانه ای، چلچله کوهی، چکاوک، دم جنبانک زرد و ابلق، سنگ چشم دم سرخ، سنگ چشم خاکستری، سار، زاغی، زاغ نوک سرخ، صعوه کوهی، صعوه ابرو سفید، سسک باغی، مگس گیر سینه سرخ، دم سرخ کوهی، کمرکلی بزرگ، سهره یال سرخ، زردپره گونه سفید، زردپره مزرعه، گنجشک سینه سیاه و تعدادی گونه بومی دیگر.
ماهیان: بعضی از انواع ماهی در آب‌های منطقه و مجاور آن از خانواده کپور ماهیان Cobitidae دیده می شود. که دو گونه Nomalaptuhus و N.Cristatu از جنس Noemacheilus بیشترین فراوانی را دارا می باشند.
در سال های گذشته ناحیه دشتی پارک ملی و منطقه حفاظت شده ساریگل که در جنوب آن با حدود ۲۰۰۰ هکتار وسعت قرار گرفته زیستگاه گونه حمایت شده آهو بوده و جمعیت زیادی از این گونه در گله‌های متعدد پراکنده بوده است، که طی سال‌های اخیر به علت گسترش روستاها و چرای مفرط دام و تخریب، این زیستگاه و جمعیت آهو در این منطقه تقریبا از بین رفته است.
منبع: تریپ یار
نظرات