سلام نو – سرویس سیاسی: "بلاتکلیف"، "مُردد" و البته "متعجب" حداقل حالاتی است که از دیدن مواضع گاه و بی‌گاه روزنامه کیهان به انسان دست می‌دهد، مخصوصا این روزها که کیهان و حسین شریعتمداری از برآمدن یک مجلس انقلابی خوشحال هستند و برای به رخ کشیدن مزایای منتخبانش آن را با مجلس پیشین مقایسه می‌کند.
یک روز از ضعف ساختاری مجلس دهم می‌نویسد و می‌گوید که "مجلس دهم با همه ضعف‌هایش آینه عبرتی است که می‌تواند راه را به نمایندگان ملت در یازدهمین دوره مجلس بنمایاند."
روز دیگر هم "از کوچ وکیل‌الدوله‌ها از خانه ملت به خانه دولت" خبر می‌دهد و می‌نویسد: نکته جالب ماجرا آنجاست که دست‌اندرکاران دولت، به اخراجی‌های مجلس دهم بسنده نکرده و حتی به‌دنبال یارگیری از منتخبان مجلس یازدهم هستند.
اگر کسی کیهان نخوانده باشد فکر می‌کند این روزنامه دشمن قسم خورده مجلس دهم بود، مجلسی که آن را مجلس وکیل الدوله‌ها و اصلاح‌طلب‌ها می‌داند ولی واقعیت چنین نیست و فردای برگزاری انتخابات مجلس دهم حسین شریعتمداری در کیهان تیتر زد که اصولگرایان حائز اکثریت در سراسر کشور شدند.
این نه تنها اعتقاد حسین شریعتمداری بلکه اعتقاد مطرح‌ترین رسانه‌های اصولگرا بود. یکی نوشت مجلس انقلابی ماند و دیگری از رای ایران به اصولگرایان خبر داد.
به مرور مجلس اصولگرا و انقلابی خلاف میل کیهان نشین‌ها رفتار کرد و در آخر هم 75 نماینده آن رد صلاحیت شدند که به گفته سخنگوی شورای نگهبان بیشتر به دلایل مالی بود. در چنین وضعیتی کیهان و دوستانش یا باید به شورای نگهبان حمله و از مجلس دفاع می‌کردند یا با قبول ضعف مجلس می‌پذیرفتند که مجلس انقلابی و اصولگرای دهم ضعف داشته.
کیهان و دوستانش اما راه سومی را انتخاب کردند و از میانه راه تصمیم گرفتند مجلس دهم را اصلاح‌طلب یا در منصفانه‌ترین حالتش اعتدالی بدانند و به سادگی آب خوردن صورت مسئله را پاک کنند!
کیهان در بخشی از گزارش روز شنبه خود می‌نویسد: از مجلسی که صرفاً 2 استیضاح رأی آورده، یک سوال از رئیس‌جمهور در دستور کار قرار گرفته و برخی وزیران حتی کارت زرد هم نگرفتند!- آنهم در دورانی که ملت ایران به‌خاطر سیاست‌های دولت تدبیر و امید در بدترین وضعیت معیشتی و اقتصادی به سر می‌برند و با تورم بی‌سابقه دست‌وپنجه نرم می‌کنند- جز وکیل‌الدوله بودن نمایندگان مجلس چه استنباطی می‌توان داشت؟
بعد از این جمله هم مدعی خوش خدمتی فراکسیون امید به دولت می‌شود و برای این خوش خدمتی شروع به شمارش مثال‌های مختلفی می‌کند. کیهان اما این را نمی‌بینید که اگر سستی و خوش خدمتی‌ای هم از سوی فراکسیون امید بود برای شورای نگهبان هم بود و سخنگوی فعلی شورای نگهبان از سر همین سازشکاری بر صندلی خود تکیه زده.
این روزنامه البته به این سوال هم پاسخ نمی‌دهد که چطور مجلسی که انقلابی ماند، بر سر استیضاح وزرا سازش کرد و در بدترین دوران ملت ایران سکوت کرد.
درباره سوال از رئیس جمهور هم مشخص نیست کیهان چه انتظار دیگری از مجلس دهم یا هر مجلس دیگری، انقلابی یا اصلاح‌طلب دارد.مجلس نمی‌تواند بدون موافقت مقامات ارشد نظام دست به استیضاح رئیس جمهور بزند. فرقی نمی‌کند لاریجانی، قالیباف یا حتی کروبی رئیس مجلس باشند، در شرایط فعلی چنین تصمیمی صرفا تصمیمِ مجلس نیست و کیهان باید این مشکل را با ساختارهای دیگری در میان بگذارد.
مواضع کیهان هرچند از منظر سیاسی و روزنامه‌نگاری عجیب است ولی با توجه به استانداردهای خود کیهان اصلا عجیب نیست. از دید کیهان مجلس اصولگرای نهم هم انقلابی نبود. هاشمی، خاتمی، احمدی‌نژاد دوره دوم و روحانی آن طور که باید در خط ولایت فقیه نبودند و روزنامه‌های اصلاح‌طلب هنوز روزنامه‌های زنجیره‌ای و هماهنگ با خارج هستند.
کیهان در تمام سال‌های گذشته پرچمدار خودی و غیرخودی کردن نیروهای سیاسی و اجتماعی کشور بوده و در این راه از هیچ تلاشی کوتاهی نکرده، اما مشکل اینجاست که دایره خودی‌های کیهان حتی از منظر اصولگرایی هم دایره‌ای آن‌چنان تنگ است که حتی مجلس انقلابی یازدهم هم از آن بیرون خواهد افتاد.
این مجلسی که هنوز نیامده کیهان چونان پتک آن را بر سر مجلس فعلی می‌کوبد به جایی خواهد رسید که کیهان از مواضع غیرانقلابی و سازشکارانه آن انتقاد کند و بار دیگر آرزوی مجلسی انقلابی‌تر کند، این دور باطل سال‌ها است که در کیهان جریان دارد.
