1. شما فقط با تنفس مقدار زیادی آب از دست می دهید
تنفس به شما امکان می دهد اکسیژن مورد نیاز سلول های خود را تامین کرده و ضایعات دی اکسید کربن را بیرون بریزید. اما هنگام بازدم، آب زیادی را نیز از دست می دهید.
چقدر آب هنگام تنفس از دست می دهید؟
براساس مقاله ای در سال 2012 در مجله لهستانی پنومونولوژی و آلرژی شناسی، انسان در هنگام استراحت از طریق بازدم حداکثر 17.5 میلی لیتر (0/59 اونس) آب در ساعت دفع می کند. اما هنگام ورزش این مقدار چهار برابر می شود.
2. برخی افراد می توانند بیش از 20 دقیقه نفس خود را حبس کنند
میانگین زمانی که یک فرد بالغ می تواند نفس خود را حبس کند بین 30 تا 60 ثانیه است. این محدودیت بیشتر مربوط به ساخت دی اکسید کربن اسید خون است تا فقدان اکسیژنی، که بدن در پروتئین های ماهیچه ای به نام میوگلوبین ذخیره می کند.
غواصان
افرادی که ورزش غواصی را در زیر آب انجام می دهند بدون استفاده از وسایلی مانند دنده های غواصی، از تکنیک های مختلفی از جمله افزایش فشار خون برای کاهش غلظت دی اکسید کربن در خون استفاده می کنند، این به آن ها اجازه می دهد نفس خود را برای مدت زمان قابل توجهی نگه دارند. Stig Severinsen دانمارکی در حال حاضر رکورد جهانی گینس را برای طولانی ترین شیرجه آزاد در اختیار دارد. در سال 2010، او 22 دقیقه نفس خود را در زیر آب نگه داشت.
3. ریه ها تنها اندام هایی هستند که می توانند روی آب شناور شوند
هر یک از ریه ها حاوی حدود 300 میلیون سازه بادکنکی مانند به نام آلوئول است که ضایعات دی اکسید کربن موجود در خون را با اکسیژن جایگزین می کند. وقتی این ساختارها از هوا پر شوند، ریه ها به تنها اندام هایی در بدن انسان تبدیل می شوند که می توانند روی آب شناور شوند.
در حقیقت، پزشکان در هنگام کالبد شکافی از اصطلاح "آزمایش شناور ریه" استفاده می کنند تا مشخص کنند که آیا نوزاد زنده است یا در رحم فوت کرده است. اگر ریه ها شناور شوند، نوزاد زنده به دنیا نخواهد آمد.
