سلام نو- سرویس سیاسی: رئیس جمهور حسن روحانی روز گذشته در مراسم روز ملی صنایع پتروشیمی با تأکید بر تفاوت شرایط امروز و ایام پس از انتخاب شدنش در بهار 96 گفت: «بعضی‌ها به دولت دوازدهم خطاب می‌کنند و می‌گویند که آن قول‌هایی که اول دولت دادید چرا عین آن قول‌ها را نمی‌توانید عمل کنید. ما در شرایط صلح آن قول‌ها را داده بودیم. بعد وارد یک جنگ شدیم. جنگ را هم ما انتخاب نکردیم. ما هم شروع نکردیم و حتی بهانه هم به آن‌ها ندادیم.»
روحانی در اظهارات خود به برخی از منتقدانش تاخت و از غیر منطقی بودن برخی "خرده فرمایش‌ها" درباره وعده‌های دولت و دادن قول‌های انتخاباتی در زمان صلح سخن گفت و تحقق وعده‌های خود را مشروط به شرایط خاص کرد.
این که خروج آمریکا از برجام و تحریمها عامل اصلی وضعیت امروز اقتصاد ایران است چیزی نیست که قابل انکار باشد. این که عدم فروش نفت اقتصاد ایران را به نفس نفس انداخته قابل انکار نیست. اینکه با توجه به شرایط جدید رئیس جمهور در شرایط جدید نتواند وعده‌های اقتصادی و رفاهی خود را محقق کند عجیب نیست و طبعا کسی انتظار این را ندارد که روحانی در این شرایط رشد دو رقمی و تورم زیر پنج درصد برای کشور به ارمغان بیاورد.
اما قطعا حسن روحانی نمی‌تواند با گزاره "شرایط جنگی" روی تمام قول و قرارها و وعده‌های انتخاباتی خود خاک بپاشد و خود را از خلف وعده و سست پیمانی مبرا کند.
مروری بکنیم بر وعده‌هایی که هیچ ربطی به اقتصاد، تحریم‌های آمریکا و وضعیت جنگی ندارد، اما به هر شکل عملی نشدند.
حسن روحانی در انتخابات 92 و 96 وعده فضای باز سیاسی در دانشگاه‌ها را داد وعده‌ای که در دور نخست ریاست جمهوری او مهیا شد اما از بهار 96 تا امروز دانشگاه‌ها و دانشجویان زیر فشار زیادی هستند و لیست دانشجویان احضاری، بازداشتی و ستاره‌دار هر روز دراز‌تر می‌شود، آن هم در حالی که حسن روحانی وعده ریشه کن کردن بحث دانشجویان ستاره‌دار را نیز داده بود.
در جریان انتخابات ریاست‌‌جمهوری سال ۹۶ برخی سخنرانی‌های انتخاباتی حسن روحانی در استادیوم‌های ورزشی برگزار می‌شد. از آن سخنرانی‌ها تصاویر زنان بسیاری مخابره شد که با پلاکارد این سوال را پرسیده بودند که “بعد از انتخابات هم می‌تونم بیام استادیوم؟” روحانی هم در سخنرانی‌ها و برنامه‌های مکتوب خود به این پرسش پاسخ مثبت داد، اما در عمل تا فشار فیفا رخ نداد حاضر نشد گام موثری برای حضور زنان در ورزشگاه بردارد.
با وجود تلاش‌های بی وقفه جواد ظریف در وزارت خارجه به دلایل بسیاری وعده بازگرداندن اعتبار گذرنامه ایرانی نیز محقق نشد و ظاهرا حسن روحانی در سیاست خارجی به جز اهداف بزرگی چون برجام در مسائل دیگر تلاشی جدی و موثر انجام نداده.
انتخاب وزیر زن نیز یکی از جدی‌ترین مطالبات مردم از روحانی بود که البته رئیس جمهور هیچ‌گاه به شکل صریح وعده آن را نداد اما بر حضور زنان در دولت تاکید داشت و در سخنانی گفته بود:
“دولت برای بهره گیری از توان زنان فرهیخته جامعه برنامه‌ریزی کرده است… باید زمینه حضور را برای زنان و جوانان کشور بیش از گذشته فراهم کنیم. طبق آنچه وعده داده بودم، خودم و یارانم تمام تلاش و کوشش خود را خواهیم کرد تا به این وعده عمل کنیم”.
با این همه به جز مولاوردی، جنیدی و ابتکار شاهد حضور زنان در مقام‌های مهم‌تری مثل وزارت یا حتی استانداری نبودیم.
رفع حصر از اصلی‌ترین وعده‌های روحانی بود که نه تنها عملی نشد بلکه رئیس جمهور عملا آن را به دست فراموشی سپرد، وعده‌ای که عملیاتی شدنش تاثیر مثبت در همبستگی ملی نیز دارد.
این‌ها تنها لیست کوتاهی از وعده‌هایی است که هیچ ربطی به تحریم و شرایط جنگی ندارد و روحانی انتخاب کرد که به آن‌ها عمل نکند و گرنه این لیست بسیار بلندتر از این است و شامل وعده‌های دیگری از جمله وعده‌های محیط زیستی، فیلتر نشدن فضای مجازی و سپردن امور هنرمندان به خودشان نیز می‌شود.
درباره بحران اقتصادی هم حسن روحانی نمی‌تواند تصمیمات غلط خود و دولتش را به پای تحریمها و فضای جنگی بنویسد. فرهاد دژپسند، وزیر اقتصاد ضعیف روحانی، که انتخاب آمریکا نبود. محمد باقر نوبخت که تحمیل شده نبود. نهاوندیان و واعظی که انتخاب پانزدهم و شانزدهم روحانی نبودند.
روحانی خود انتخاب کرد که به جای ژنرال‌های کارآمد یا افسران برجسته با سربازان مطیع، بی‌اختیار و ناکارآمد پا به میدان جنگ بگذارد. روحانی خود انتخاب کرد که به جای علی طیب‌نیا امروز فرهاد دژپسند وزیر اقتصادش باشد. روحانی خود انتخاب کرد که به جای مشاورهایی مثل مسعود نیلی به حرف محمد باقر نوبخت گوش کند. این‌ها هیچ ربطی به فضای جنگی و تحریم آمریکا ندارد و حضرت آقای رئیس جمهور باید بپذیرند که ایشان هم گاهی اشتباه می‌کنند، آن هم اشتباهاتی بزرگ و موثر.
حسن روحانی باید به جای توجیه و پشت گوش انداختن مسائل، با مشکلات رو به رو شود و تغییرات ضروری در این باره را لحاظ کند. اگر او معتقد به شرایط جنگی است به جای حمله به منتقدین، کابینه و دولت را برای شرایط جنگی تغییر دهد و متناسب با شرایط جنگی تصمیم بگیرد!
