سلام نو – سرویس سیاسی: دیشب که همه خواب بودیم و احتمالا به این فکر می‌کردیم که مسئله سهمیه بندی بنزین در نهایت به کجا می‌رسد ناگهان بنزین سهمیه بندی و با افزایش قیمت رو به رو شد.
ظاهرا براساس مصوبه شورای عالی هماهنگی اقتصادی سران قوا از ساعت صفر بامداد جمعه (۲۴ آبان) سهمیه بندی بنزین برای همه وسایل نقلیه به شرح زیر اعمال شده است:
قیمت بنزین معمولی سهمیه ای هر لیتر ۱۵۰۰ تومان
قیمت بنزین معمولی غیر سهمیه ای هر لیتر ۳۰۰۰ تومان
قیمت بنزین سوپر هر لیتر ۳۵۰۰ تومان
سهمیه کسانی که کارت سوخت ندارند محفوظ است.
قیمت سی‌ان‌جی تغییری نمی‌کند.
سهمیه بنزین در کارت‌ها تا ۶ ماه قابل ذخیره است.
خودروهای دولتی سهمیه نمی‌گیرند.
برای مسافربرهای بر پایه اینترنت (اسنپ و تپ سی) مشروط بر آن که نرخ های خود را از مقادیر مصوب به تشخیص وزارت کشور تغییر ندهند، اعتبار معادل سهمیه مصوب تعلق خواهد گرفت.
برای تامین سوخت خودروهای مسافربر خطی و بین شهری، آژانس های مسافربری و آموزشگاه های رانندگی تمهیدات لازم اتخاذ گردیده است که متعاقبا اعلام خواهد شد.
چند نکته درباره سهمیه بندی سوخت
این که سهمیه بندی سوخت اقدامی ضروری بوده مسئله‌ای انکار ناپذیر است و یکی از انتقادات جدی به دولت روحانی از روز نخست این بود که چرا سهمیه بندی و کارت سوخت را حذف کرده است ولی این شیوه سهمیه بندی "احمدی‌نژاد" گونه نه در شان دولت و نه در شان ملت است.
بعد از بارها و بارها تکذیب توسط وزیر نفت دولت روحانی که گفت برنامه افزایش قیمت و سهمیه بندی در کار نیست یک شبه باید چنین تصمیمی گرفته و اعمال شود؟ آن هم درست در زمانی که بازار نیمه جان اقتصاد ایران سر سوزنی ثبات یافته؟ البته طبعا تمام مسئولیت این تصمیم متوجه دولت نیست و امضا رئیس مجلس و قوه قضائیه هم زیر چنین دستوری می‌درخشد ولی آیا روحانی که دو نرخی شدن بنزین را فسادزا می‌دانست در نهایت بدون ذره‌ای تغییر به همان فرمولی که معتقد بود فسادزا است تن داد؟ آن هم در حالی که وضع توزیع کارت‌های سوخت مناسب نیست.
کاش دولت حسن روحانی تبیین می‌کرد که برای شوک حاصل از تصمیم شب گذشته سران قوه چه استراتژی مشخصی، البته به جز وعده کمک نقدی، قرار دارد؟ چه تعهدی وجود دارد دلار، طلا و نان گران نشوند؟ با این وضعیت چه تضمینی وجود دارد که در بهار سال آینده و با گام‌های آتی ایران در کاهش تعهدات برجام در کنار این شوک سوختی شاهد یک شوک بزرگ‌تر نباشیم؟
دولت حسن روحانی از همین امروز با چالشی‌هایی جدی مواجه شده. از یک سو باید پاسخ دهد که سهمیه بندی خوب است چرا آن را لغو کرد و اگر قصد سهمیه بندی داشت چرا وزیر نفتش آن را تکذیب کرد؟ از سوی دیگر باید فکری به حال انتخابات و فکری به حال شوک‌های اقتصادی احتمالی بکند. آیا این دولت توانایی مدیریت این چالش‌ها را دارد؟
